دیدهلغتنامه دهخدادیده . [ دی دَ / دِ ] (اِ) چشم . (برهان ) (جهانگیری ). قسمتی از چشم که بدان بینند یا جزئی از جهاز بینائی که پلک و مژه از آن مستثناست . (یادداشت مؤلف ). ج ، دید
دیدهلغتنامه دهخدادیده . [ دی دَ / دِ ] (ن مف ) نعت یا صفت مفعولی از مصدر دیدن . مرئی و مشاهده شده . (برهان ) (از جهانگیری ). رؤیت شده . بمنظور. نگاه کرده شده . مشهود : بپرداخت
دیده استگویش اصفهانی تکیه ای: bešdiya طاری: bešdiya طامه ای: boydiye طرقی: bešdiya کشه ای: bešdiya نطنزی: bašdiya
دیده بودمگویش اصفهانی تکیه ای: bemdiyabo طاری: bemdiyabo طامه ای: bomdiyabo طرقی: bemdiyabo کشه ای: bemdibo نطنزی: bamdiyabo
دیده بودیگویش اصفهانی تکیه ای: beddiyabo طاری: beddiyabo طامه ای: boddiyabo طرقی: beddiyabo کشه ای: beddibo نطنزی: baddiyabo
دیده بودگویش اصفهانی تکیه ای: bešdiyabo طاری: bešdiyabo طامه ای: boydiyabo طرقی: bešdiyabo کشه ای: bešdibo نطنزی: bašdiyabo
Scoutدیکشنری انگلیسی به فارسیدیده بانی، طلایه دار، دیده بان، پیش اهنگ، مامور اکتشاف، دیده بانی کردن، پیشاهنگی کردن، عملیات اکتشافی کردن پوییدن