دیباذرلغتنامه دهخدادیباذر. [ دَ ی ْ ذَ ] (اِ مرکب ) دی بآذر. نام روز هشتم است از هر ماه شمسی و در این روز از ماه دی که دیماه باشد فارسیان عید کنند و جشن سازند بنابر قاعده کلیه که
دیباذرفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهدیبهآذر؛ نام روز هشتم از هر ماه خورشیدی که که زردشتیان در این روز جشنی برپا میکردند: ◻︎ ز دیباذرت خرمی بهره باد / همان آذرت سال و مه شهره باد (فردوسی: لغتنا
دیبارویلغتنامه دهخدادیباروی . (ص مرکب ) نیک منظر و خوبروی . (ناظم الاطباء). دیبارخ . دیباچهره : همی بروی تو ماند بهار دیباروی همی سلامت روی تو و بقای بهار. فرخی .پرنیان خویی و دیبا
دیبارخلغتنامه دهخدادیبارخ . [ رُ ] (ص مرکب ) دیباروی . که چهره ای دارد چون دیبا از لطافت و زیبائی : یادم از آن لعبت دیبارخان کز لب خود دادی حلوای من .سوزنی .
دیفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. ماه دهم از سال خورشیدی؛ ماه اول زمستان که موسم سختی سرما است.۲. [قدیمی] نام روزهای هشتم و پانزدهم و بیستوسوم هر ماه خورشیدی. Δ چون سه روز از روزهای ما
دیبا گریلغتنامه دهخدادیبا گری . [ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل دیباگر. شغل دیباگر. (ناظم الاطباء) : صبا چون درآیدبه دیباگری زمین رومی آرد هوا ششتری . نظامی .|| (اِ مرکب ) کارخانه ٔ دیبابا
دیبارویلغتنامه دهخدادیباروی . (ص مرکب ) نیک منظر و خوبروی . (ناظم الاطباء). دیبارخ . دیباچهره : همی بروی تو ماند بهار دیباروی همی سلامت روی تو و بقای بهار. فرخی .پرنیان خویی و دیبا