دگللغتنامه دهخدادگل . [ دَ گ َ ] (ص ، اِ) دکل . امردی که نامترش و ناهموار شده دست و پای گنده و بزرگ داشته باشد. (برهان ). امرد زمخت با دست و پای گنده و بزرگ . کسی که دست و پایش
دگللغتنامه دهخدادگل . [ دَ گ َ ] (اِ) دقل . دیرک کشتی . (ناظم الاطباء). تیر بزرگ که در وسط کشتی نصب کنند و شراع کشتی بر آن استوار سازند. تیر بلندی که بر میان کشتی افرازند و باد
دگلونلغتنامه دهخدادگلون . [ دِ ] (اِ) در لهجه ٔ گناباد خراسان ، ابزار ریشتن نخ پشم و پنبه با دست . دگلان . و رجوع به دگلان شود. || این کلمه در گناباد امروز متداول است و شکسته ٔ ک
دگلانلغتنامه دهخدادگلان . [ دِ ] (اِ) دوک . (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به دکلان شود. || هر یک از دو گلوله ٔ آویخته زیر گلوی بز و غیره . زلمتان . و شکسته ٔ آن «دگلون » امروز (د
دگلانیلغتنامه دهخدادگلانی . [ دُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ریوند بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور. آب آن از قنات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
دگلهلغتنامه دهخدادگله . [ دَ ل َ / ل ِ ] (اِ) قبای سپاهیان . (غیاث ). || دجله . قواره . ثوب . به اندازه ٔ یک جامه : یک دگله قلمکار. (یادداشت مرحوم دهخدا). || در لهجه ٔ اصفهان به
دگلونلغتنامه دهخدادگلون . [ دِ ] (اِ) در لهجه ٔ گناباد خراسان ، ابزار ریشتن نخ پشم و پنبه با دست . دگلان . و رجوع به دگلان شود. || این کلمه در گناباد امروز متداول است و شکسته ٔ ک
دگلانلغتنامه دهخدادگلان . [ دِ ] (اِ) دوک . (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به دکلان شود. || هر یک از دو گلوله ٔ آویخته زیر گلوی بز و غیره . زلمتان . و شکسته ٔ آن «دگلون » امروز (د
دگلانیلغتنامه دهخدادگلانی . [ دُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ریوند بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور. آب آن از قنات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
دگلهلغتنامه دهخدادگله . [ دَ ل َ / ل ِ ] (اِ) قبای سپاهیان . (غیاث ). || دجله . قواره . ثوب . به اندازه ٔ یک جامه : یک دگله قلمکار. (یادداشت مرحوم دهخدا). || در لهجه ٔ اصفهان به
