دکلانلغتنامه دهخدادکلان . [ دُ ] (اِ) آلت پشم و ابریشم تابیدن ، و آن چوبی است مدور و سیخ چوبی بر آن گذرانیده اند و پشم و ریسمان را بدان تاب دهند. (از برهان ) (از آنندراج ). دِکلو
دکلانفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهتکهای چوب گرد که سیخی از میان آن گذرانیده و با آن پشم یا پنبه می‌ریسند؛ آلت نخ‌تابی.
دکلانلولغتنامه دهخدادکلانلو. [ دَ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان آغمیون بخش مرکزی شهرستان سراب . آب آن از چشمه و محصول آن غلات و حبوب است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
دکانگویش اصفهانی تکیه ای: dokun طاری: dokkun طامه ای: dokkun طرقی: dokkun کشه ای: dokkun نطنزی: dokkon
دکلانلولغتنامه دهخدادکلانلو. [ دَ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان آغمیون بخش مرکزی شهرستان سراب . آب آن از چشمه و محصول آن غلات و حبوب است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
دگلانلغتنامه دهخدادگلان . [ دِ ] (اِ) دوک . (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به دکلان شود. || هر یک از دو گلوله ٔ آویخته زیر گلوی بز و غیره . زلمتان . و شکسته ٔ آن «دگلون » امروز (د
لارلغتنامه دهخدالار. (اِ) گوشت آویزان زیر گلوی خروس که به عربی غَبب گویند. و از آن بز را که مانند دو گلوله ٔ دراز است دگلون [ دکلان ] گویند. (در تداول مردم خراسان . گناباد). زم
مغزللغتنامه دهخدامغزل . [ م ِ / م َ / م ُ زَ ] (ع اِ) دوک .ج ، مغازل . (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از غیاث ) (از آنندراج ). آنچه بدان ریسن
پرهلغتنامه دهخداپره . [ پ َ رَ / رِ / پ َرْ رَ / رِ ] (اِ) حلقه و دایره ٔ لشکر از سوار و پیاده . خطی که از سوار و پیاده کشیده شود و آنرابعربی صف خوانند. (برهان ). حلقه ٔ زده ٔ