دَارِهِمْفرهنگ واژگان قرآنمحل سکونتشان (درجمله "تَمَتَّعُواْ فِي دَارِکُمْ " منظور شهري است که قوم ثمود در آن سکونت داشتند و اگر شهر در اينجا دار ( خانه )ناميده شده ، بدين مناسبت بوده که
دارة محصرلغتنامه دهخدادارة محصر. [ رَ ت ُ م َ ص َ ](اِخ ) یا دارةمحصن نیز آمده است . نام جایی است در دیار بنی نُمیر در کنار ثهلان اقصی . (معجم البلدان ).
تأزملغتنامه دهخداتأزم . [ ت َ ءَزْ زُ ] (ع مص ) اقامت کردن در خانه . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء): تازم القوم دارهم ؛ دیرزمانی در آن اقامت گزیدند. (از اقرب الموارد). ||
فردرهلغتنامه دهخدافردره . [ف َ دَ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) به معنی فردر است که چوب گنده ٔ پس در کوچه باشد و به این معنی با زای نقطه دارهم آمده است . (برهان ). رجوع به فردر و فردرد شو
دارة باسللغتنامه دهخدادارة باسل . [ رَ ت ُ س ِ ] (اِخ ) ابن سکیت از آن نام برده است . یاقوت گوید گمان میکنم صحیح آن دارةماسل باشد که پس از این گفته میشود. (معجم البلدان ).
جاثملغتنامه دهخداجاثم . [ ث ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از جثم و جثوم . سینه بر زمین گذارنده ، انسان یا حیوان یا پرنده ای که سینه برزمین نهد. || هالک . (منتهی الارب ). || تباه ، مرده :
