سگ دو زدنلغتنامه دهخداسگ دو زدن . [ س َ دَ/ دُو زَ دَ ] (مص مرکب ) این سو و آن سو رفتن و فعالیت بسیار کردن بدون اخذ نتیجه . (فرهنگ فارسی معین ).
دو زدنلغتنامه دهخدادو زدن . [ دَ / دُو زَ دَ ] (مص مرکب ) در زبان اطفال دویدن ؛ دو بزن بیا؛ بدوبیا. (از یادداشت مؤلف ).
دویدنلغتنامه دهخدادویدن . [ دَ دَ ] (مص ) رفتن با تعجیل بسیار. شتابان رفتن . تاختن . (از ناظم الاطباء). اخرار. ساو. زکیک . قرضبة. قحص . افاجة. فندسة. کودءة. هبذ. کعسبة. تعی . جظ.
دو نیملغتنامه دهخدادو نیم . [دُ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) از میان به دو قسمت مساوی تقسیم شده . دو نصف و دو نیمه شده . (ناظم الاطباء). نصف . دو نیمه . به دو نصف تقسیم شده . (یادداشت مو
دولغتنامه دهخدادو. [ دُ ] (عدد، ص ، اِ) عدد معروف که ترجمه ٔ اثنین باشد و این بر لفظ جمع نیز بیاید. (آنندراج ). شمار پس از یک و پیش از سه . یک با یک . اثنان . اثنتان . اثنین .
سگ دو زدنلغتنامه دهخداسگ دو زدن . [ س َ دَ/ دُو زَ دَ ] (مص مرکب ) این سو و آن سو رفتن و فعالیت بسیار کردن بدون اخذ نتیجه . (فرهنگ فارسی معین ).
دو زدنلغتنامه دهخدادو زدن . [ دَ / دُو زَ دَ ] (مص مرکب ) در زبان اطفال دویدن ؛ دو بزن بیا؛ بدوبیا. (از یادداشت مؤلف ).