دوچارلغتنامه دهخدادوچار. [ دُ ] (عدد مرکب ، ص مرکب ، اِ مرکب ) هشت . دوبار چهار. || دچار. ملاقات ناگهانی و بدون انتظار. (ناظم الاطباء). برخورد. رویاروی قرار گرفتن . ملاقات . (از
دوچاریلغتنامه دهخدادوچاری . [ دُ ] (حامص مرکب ) دچار بودن : برد با من میان راه تنگی دوچاری او دوچاری او دوچاری .مولوی .
دوبارهگویش اصفهانی تکیه ای: dodahfa طاری: dobâra طامه ای: dobâra طرقی: dobâra کشه ای: dowreyi نطنزی: dobâra
دوچاریلغتنامه دهخدادوچاری . [ دُ ] (حامص مرکب ) دچار بودن : برد با من میان راه تنگی دوچاری او دوچاری او دوچاری .مولوی .
مسؤودلغتنامه دهخدامسؤود. [ م َ ئو ] (ع ص ) دوچار شده به بیماری «سؤاد» از مردم و گوسفند و شتر. (از اقرب الموارد). مرد بیمار به مرض سؤاد. (منتهی الارب ). گرفتار بیماری سؤاد. (ن
متصادفلغتنامه دهخدامتصادف . [ م ُ ت َ دِ ] (ع ص )دوچار و روبرو. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).- متصادف شدن ؛ با هم دوچار شدن و روبرو شدن . (ناظم الاطباء). و رجوع به تصادف شود.
تصادم کردنلغتنامه دهخداتصادم کردن . [ ت َ دُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بهم برخوردن و دوچار شدن . (ناظم الاطباء).
چارچارلغتنامه دهخداچارچار. (اِ مرکب ) بمعنی برابری و هم چشمی و همتائی کردن مخالفین با یکدیگر چنانکه دوچار شدن هم افاده ٔ همین معنی میکند که دو نفر از سویی و دو از سویی و هم چنین ا
