دوشیدهلغتنامه دهخدادوشیده . [ شی دَ / دِ] (ن مف ، اِ) شیر داده شده . (ناظم الاطباء). که بدوشندش . محلوب . (یادداشت مؤلف ): خلیطة؛ دوشیده شدن ناقه بر شیر گوسپند. انشخاب ؛ دوشیده ش
دوشیدهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. گاو یا گوسفند که شیرش را دوشیده باشند.۲. شیر بیرون‌کشیده از پستان گاو یا گوسفند.
دوشیدنگویش اصفهانی تکیه ای: beduši طاری: dot(mun) طامه ای: dotan طرقی: dotmun کشه ای: dotmun نطنزی: dotan / dušâɂan
دوشیدگویش اصفهانی تکیه ای: bešdot طاری: bešdot طامه ای: boydot / veydušâ طرقی: bešdot کشه ای: bešdot نطنزی: bašdot / bašdušâ
