دودولغتنامه دهخدادودو. [ دَ / دُو دَ / دُو ] (اِ مرکب ) تکرار«دو» «ریشه ٔ مضارع دویدن ». دویدن از پی هم . پی در پی دویدن . (از یادداشت مؤلف ).- چشمهای کسی به دودو افتادن ؛ دود
دودولغتنامه دهخدادودو. [ دُ دُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش میناب شهرستان بندرعباس . 450 تن سکنه . آب آن از رودخانه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
دودولغتنامه دهخدادودو. [ دُ دُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سیریک بخش میناب شهرستان بندرعباس . 500 تن سکنه . آب آن از چاه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
دودولغتنامه دهخدادودو. [ دُ دُ ] (ص مرکب ) دوبدو. دو با دو. (ناظم الاطباء). مثنی . (ترجمان القرآن ). || (اصطلاح نرد) در اصطلاح نرد عبارت است از اینکه هریک از دو مقامر بازی را دو
دؤدولغتنامه دهخدادؤدؤ. [ دُءْ دُءْ ] (ع اِ) آخر ماه . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). لغتی است در دأداء. (منتهی الارب ). رجوع به دأداء شود. || شب بیست و ششم و ب
دودو کردنلغتنامه دهخدادودو کردن . [ دَ /دُو دَ / دُو ک َ دَ ] (مص مرکب ) در تداول کودکان ، دویدن : دودو کن بیا. (یادداشت مؤلف ). بدوبدو کردن .
دؤدولغتنامه دهخدادؤدؤ. [ دُءْ دُءْ ] (ع اِ) آخر ماه . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). لغتی است در دأداء. (منتهی الارب ). رجوع به دأداء شود. || شب بیست و ششم و ب
دودو کردنلغتنامه دهخدادودو کردن . [ دَ /دُو دَ / دُو ک َ دَ ] (مص مرکب ) در تداول کودکان ، دویدن : دودو کن بیا. (یادداشت مؤلف ). بدوبدو کردن .