دوانندهلغتنامه دهخدادواننده . [ دَ ن َ دَ / دِ] (نف ) این کلمه از دواندن است . که دواند. که به دویدن دارد. کسی که شخصی یا جانوری را به دویدن وادارد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دواند
دوانندهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. آن‌که دیگری را وادار به دویدن کند.۲. کسی که سوار بر اسب یا چهارپای دیگر شود و او را بدواند.
داننده مردلغتنامه دهخداداننده مرد. [ ن َ دَ / دِ م َ ] (اِمرکب ) مرد داننده . مرد دانا. مرد عالم : چنین داد پاسخ که داننده مردکه دارد ز کردار بد روی زرد. فردوسی .چو بهرام را دید دانند
دانندهلغتنامه دهخداداننده . [ ن َ دَ / دِ ] (نف ) صفت فاعلی از دانستن . عالم . دانا. دانشمند.عارف . دانشور. علیم . شاعر. آگاه . مطلع : زه دانارا گویند که داند گفت هیچ نادان را دان
داننده دللغتنامه دهخداداننده دل . [ ن َ دَ / دِ دِ ] (ص مرکب ) دانادل . داناضمیر. دل آگاه : چنین گفت داننده دل برهمن که مرگی جدایی است جان را زتن .اسدی .
درانندهلغتنامه دهخدادراننده . [ دَ / دِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) درنده : گر نبودش کار از الهام اله او سگی بودی دراننده نه شاه .مولوی .
کره تازلغتنامه دهخداکره تاز. [ ک ُرْ رَ / رِ ] (نف مرکب ) دواننده ٔ کره . کره سوار. (فهرست شاهنامه ٔ ولف ) : بشد گرد چوپان و دو کره تازابا زین و پیچان کمند دراز. فردوسی .چنین داد پ
متراکضلغتنامه دهخدامتراکض . [ م ُ ت َ ک ِ ] (ع ص ) دواننده ٔ اسبان به سوی چیزی . (آنندراج ). اسبهای هم ساز در دوانیدن به سوی کسی . (ناظم الاطباء). و رجوع به تراکض شود.
اسپ تازلغتنامه دهخدااسپ تاز. [ اَ ] (نف مرکب ) اسب تاز. اسب دواننده . || (اِ مرکب ) نام روز هیجدهم است از ماههای ملکی . (برهان ). || (ص مرکب ) زمین هموار. (برهان ). زمین صاف و هموا
