دمشلغتنامه دهخدادمش . [ دَ م َ ] (ع مص ) به هیجان آمدن از گرما و یا از خوردن دوا. (ناظم الاطباء). شورش دل از گرمی یا از خوردن . (منتهی الارب ): سعفه ؛ دمش سر. (دستوراللغة).
دمشلغتنامه دهخدادمش . [ دَ م ِ ] (اِمص ) اسم مصدر از دمیدن . تنفس . (ناظم الاطباء) : دم مانند او را [ اژدهای موسی را ] آوازی بود از دهن و دمشی از بینی . (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 2 ص 441).به بوی جود
ضمزلغتنامه دهخداضمز. [ ض َ ] (ع ص ، اِ) جای درشت . || پشته ٔ دشوارگذار. || پشته ٔپست . || هر کوه جداگانه که در آن سنگ سرخ و سخت باشد و در آن خاک و گل نبود. (منتهی الارب ).
ضمزلغتنامه دهخداضمز. [ ض َ ] (ع مص ) خاموش ماندن و حرفی نزدن . (منتهی الارب ). خاموش شدن . (زوزنی ). خاموش بودن . (تاج المصادر). سخن ناگفتن وخاموش بودن . (منتخب اللغات ). || فروبردن لقمه را. || نگاه داشتن شتر دبه را در دهن و نشخوار ناکردن آن . (منتهی الارب ). نشخور باززدن شتر را (؟). (تاج ال
دمشقلغتنامه دهخدادمشق . [ دِ م َ / دَ ش َ / دَ ش ِ ] (ع ص ، اِ) شتر ماده ٔ بسیار شتاب رو. و شتر بسیار شتاب رو و همچنین مردبسیار شتاب رو. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).- دمشق الیدین ؛ مرد شتا
دمشقلغتنامه دهخدادمشق . [ دِ م َ / م ِ ] (اِخ ) دمشق یا دمشق الشام یا به اختصار شام ، پایتخت و بزرگترین شهر سوریه است با 408774 تن جمعیت . تاریخ بنای دمشق معلوم نیست . بر طبق کاوشهای سال 1950
دمشقةلغتنامه دهخدادمشقة. [دَ ش َ ق َ ] (ع مص ) شتاب کردن و تعجیل کردن در کار. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
دمشقیلغتنامه دهخدادمشقی . [ دِ م َ ] (اِخ ) صدرالدین ابوعبداﷲ محمدبن عبدالرحمان دمشقی عثمانی شافعی . قاضی القضاة سرزمین سغد و از مؤلفان بود. او راست : رحمة الامة فی اختلاف الائمة (در فروع فقه شافعی ) و آن را به سال 780 هَ . ق . بپایان رسانده است . (از معجم ال
دمشقیلغتنامه دهخدادمشقی . [ دِ م َ ] (اِخ ) یکی از مترجمین و نقله ٔ کتب است در قرون اولیه ٔ اسلامی عربی . (از الفهرست ابن ندیم ).
دمشقلغتنامه دهخدادمشق . [ دِ م َ / دَ ش َ / دَ ش ِ ] (ع ص ، اِ) شتر ماده ٔ بسیار شتاب رو. و شتر بسیار شتاب رو و همچنین مردبسیار شتاب رو. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).- دمشق الیدین ؛ مرد شتا
دمشقلغتنامه دهخدادمشق . [ دِ م َ / م ِ ] (اِخ ) دمشق یا دمشق الشام یا به اختصار شام ، پایتخت و بزرگترین شهر سوریه است با 408774 تن جمعیت . تاریخ بنای دمشق معلوم نیست . بر طبق کاوشهای سال 1950
دمشق خواجهلغتنامه دهخدادمشق خواجه . [ دَ م ِ خوا / خا ج َ ] (اِخ ) پسر امیر چوپان وزیر ابوسعید پسر اولجایتو. سلطان ابوسعید از نخوت و سوء سیرت و مخصوصاً از شرکت وی در طرح دسیسه و توطئه با یکی از متعلقات اولجایتو سخت برآشفته بود و دمشق خواجه پس از کشف توطئه فرار کرد
دمشقةلغتنامه دهخدادمشقة. [دَ ش َ ق َ ] (ع مص ) شتاب کردن و تعجیل کردن در کار. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
دمشقیلغتنامه دهخدادمشقی . [ دِ م َ ] (اِخ ) صدرالدین ابوعبداﷲ محمدبن عبدالرحمان دمشقی عثمانی شافعی . قاضی القضاة سرزمین سغد و از مؤلفان بود. او راست : رحمة الامة فی اختلاف الائمة (در فروع فقه شافعی ) و آن را به سال 780 هَ . ق . بپایان رسانده است . (از معجم ال
مدمشلغتنامه دهخدامدمش . [ م ُ دَم ْ م َ ] (ع ص ) محکم و استوار درآمده در چیزی . (منتهی الارب ). سخت و محکم درج شده و درآمده در چیزی . (ناظم الاطباء). مُدمَش . مدرج . مدمج . به ملاست و نرمی درج شده . (از متن اللغة).
بروندمشexhalation, emanationواژههای مصوب فرهنگستانخروج بخار یا گاز از زمین یا آتشفشان یا ترک یا مانند آن