دمانیدنلغتنامه دهخدادمانیدن . [ دَ دَ ] (مص ) دماندن .متعدی از دمیدن . (یادداشت مؤلف ). تشرید. (دهار). || رویانیدن . (یادداشت مؤلف ) : از خون عدو جوی روان گشته چو وادی وز شاخ دما
درانیدنلغتنامه دهخدادرانیدن . [ دَ دَ / دِرْ را دَ ] (مص ) متعدی دریدن . ولی قدما دریدن را لازم و متعدی استعمال می کردند. (یادداشت مرحوم دهخدا). چاک دادن و شکافتن کنانیدن و پاره کر
درمانیدنلغتنامه دهخدادرمانیدن . [ دَ دَ ] (مص مرکب ) درمانده کردن . (یادداشت مرحوم دهخدا). مانده کردن . (از مجمل اللغة). خاموش کردن . (از دهار). افحام .(دهار) (المصادر زوزنی ). تَفه
دماندنلغتنامه دهخدادماندن . [ دَ دَ ] (مص ) مصدر متعدی از دمیدن . دمانیدن . || رویاندن . رویانیدن : فتح باب عنایتش به کرم بدمانده ز شوره مهرگیاه . ابوالفرج رونی .اکنون نشانش آنکه
دمانیدهلغتنامه دهخدادمانیده . [ دَ دَ / دِ ] (ن مف ) دمانده . نعت مفعولی از دمانیدن . رویانده . رویانیده . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دمانیدن و دمیدن شود.
دردمانیدنلغتنامه دهخدادردمانیدن . [ دَ دَ نی دَ ] (مص مرکب ) دمانیدن . دمیدن کنانیدن و فرمودن . (ناظم الاطباء). رجوع به دمانیدن شود.
دماندنلغتنامه دهخدادماندن . [ دَ دَ ] (مص ) مصدر متعدی از دمیدن . دمانیدن . || رویاندن . رویانیدن : فتح باب عنایتش به کرم بدمانده ز شوره مهرگیاه . ابوالفرج رونی .اکنون نشانش آنکه
دمانندهلغتنامه دهخدادماننده . [ دَ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از دمانیدن . که بدماند. که به دمیدن وادارد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دماندن و دمانیدن شود.
دمانیدهلغتنامه دهخدادمانیده . [ دَ دَ / دِ ] (ن مف ) دمانده . نعت مفعولی از دمانیدن . رویانده . رویانیده . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دمانیدن و دمیدن شود.
