دلویهلغتنامه دهخدادلویه . [ دِ ل َ وَی ْه ْ ] (اِخ ) لقب زیادبن ایوب طوسی است که محدث است . (یادداشت مرحوم دهخدا).
دلوچهگویش اصفهانی تکیه ای: dulča طاری: --------- طامه ای: dulǰikesle طرقی: dülči کشه ای: dül-e kas نطنزی: --------
داویهلغتنامه دهخداداویه . [ ی َ / وی ی َ ] (ع اِ) فلات . بیابان . (مهذب الاسماء). دَوّ. (منتهی الارب ). بیابان . دوی (منسوباً)؛ بیابانی . (منتهی الارب ).
داویةلغتنامه دهخداداویة. [ وی ی َ ] (اِخ ) دیویة. فرقه ای از اهل جنگهای صلیب . رجوع به نخبةالدهر دمشقی شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ](اِخ ) ابن محمدبن احمدبن محمودبن دلویه استوائی نیشابوری . مکنی به ابوحامد. وفات او به سال 434 هَ . ق .وی از اهل استوا قریه ای به نیشابور است و ا
حسینلغتنامه دهخداحسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن ابراهیم دلویه ابوسهل مدینی ، محدث اصفهانی است . (ذکر اخبار اصبهان ج 1 ص 280).
دلوییلغتنامه دهخدادلویی . [ دِل ْ لو ] (ص نسبی ) منسوب به دلویه ، که نام اجدادی است . (از الانساب سمعانی ) (اللباب فی تهذیب الانساب ).
طاهرلغتنامه دهخداطاهر. [ هَِ ] (اِخ ) ابن محمدبن سهلویه بن الحارث بن یزیدبن بحر، ابوالحسین النیسابوری ، هنگامی که عازم زیارت خانه ٔ خدا بود به بغداد آمد. و در آنجااز محمدبن اسما
جرعاء مالکلغتنامه دهخداجرعاء مالک . [ ج َ ءُ ل ِ ] (اِخ ) حفصی گوید: موضعی است به دهناء نزدیک حزوی . و ابوزیاد گوید: نام ریگ زاری است . (از معجم البلدان ) : و مااستجلب العینین الا منا