درفلغتنامه دهخدادرف . [ دَ ] (ع اِ) پناه و سایه و جانب . (منتهی الارب ). کنف و ظل . (اقرب الموارد). گویند: هو تحت درف فلان ؛ یعنی او در کنف و سایه ٔ فلان است . (از منتهی الارب
درفشگویش اصفهانی تکیه ای: derawš طاری: derawš طامه ای: derawš طرقی: derawš/nišgerda کشه ای: derawš نطنزی: dorowš
درفاملغتنامه دهخدادرفام . [ دُ ] (ص مرکب ) مانند در. درآسا. دُرمانند. به رنگ دُر : رنگ خم عیسی است باده ٔ گلرنگ جام اشک تر مریم است ژاله ٔ درفام صبح .خاقانی .
درفشیدگیلغتنامه دهخدادرفشیدگی .[ دِ رَ دَ / دِ ] (حامص ) صفت درفشیده . (یادداشت مرحوم دهخدا). درفشیده بودن . و رجوع به درفشیده شود.
درفروشیلغتنامه دهخدادرفروشی . [ دُ ف ُ] (حامص مرکب ) عمل در فروش . فروختن در : خاک دُرسا کرد خاقانی و گفت در فروشی را دکان در بسته ام .خاقانی .