درغاللغتنامه دهخدادرغال . [ دَ ] (ص ) امن و آسوده . (برهان ). ایمن و آسوده . (از آنندراج ) (انجمن آرا). امنیت و آسایش . (جهانگیری ) : ای شاه نبی سیرت ایمان به تو محکم ای میر علی
درغالهلغتنامه دهخدادرغاله . [ دَ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) (از: درغ ، بند و سد و در + «َاله » علامت نسبت ) دربند. راه میان کوه . شعب . فرجه . (یادداشت مرحوم دهخدا). راه در کوه . شِعب
درغالهلغتنامه دهخدادرغاله . [ دَ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) (از: درغ ، بند و سد و در + «َاله » علامت نسبت ) دربند. راه میان کوه . شعب . فرجه . (یادداشت مرحوم دهخدا). راه در کوه . شِعب
غالهلغتنامه دهخداغاله . [ ل َ / ل ِ ] (پسوند) مزید مؤخر و علامت تصغیر باشدمانند گاله ، در کلمات ذیل : داس غاله . بزغاله . درغاله (مخفف دره غاله ). جزغاله . کنغاله . چغاله . دست
آلهلغتنامه دهخداآله . [ ل َ / ل ِ ] (پسوند) َاله . در ترشاله ، تفاله ، چاله ، چغاله ، درغاله ، دنباله ، سکاله ، کشاله ، کلاله ، کنغاله ، کنگاله ، گاله و مچاله مانند آل (َال ) ع
آللغتنامه دهخداآل . (پسوند) َال . چنانکه آله (َاله ) در آخر بعض کلمات ، گاه ادات نسبت باشدو گاه افاده ٔ معنی تشبیه کند، مانند انگشتال به معنی چون انگشت ، یعنی لوت . عور. بی سا