درصاءلغتنامه دهخدادرصاء. [ دَ ](ع ص ) ماده شتری که از پیری دندان ریخته باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به دَرَص شود.
دراءةلغتنامه دهخدادراءة.[ دَ ءَ ] (ع مص ) مصدر دَرْء است در تمام معانی . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). رجوع به درء شود.
درباءلغتنامه دهخدادرباء. [ دَ ] (ع مص ) افگندن چیزی را و پرتاب کردن .(از ناظم الاطباء). دَربَاءَة. رجوع به درباءة شود.
درداءلغتنامه دهخدادرداء. [ دَ ] (اِخ ) ریگ توده ای بوده است مر عرب را. (از منتهی الارب ).- ابوالدرداء و ام الدرداء؛ از صحابیان بوده اند. رجوع به ابولدرداء و ام الدرداء در ردیفهای
درصلغتنامه دهخدادرص . [ دَ رَ ] (ع مص ) از پیری ریختن ماده شتر دندان را. (از منتهی الارب ). خرد شدن و شکستن دندانهای ناقه بجهت سالخوردگی ، وچنین ناقه ای را دَرصاء گویند. (از اق
دراءةلغتنامه دهخدادراءة.[ دَ ءَ ] (ع مص ) مصدر دَرْء است در تمام معانی . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). رجوع به درء شود.
درباءلغتنامه دهخدادرباء. [ دَ ] (ع مص ) افگندن چیزی را و پرتاب کردن .(از ناظم الاطباء). دَربَاءَة. رجوع به درباءة شود.
