دررلغتنامه دهخدادرر. [ دَ رَ ] (ع اِ) دررالطریق ؛ میانه ٔ راه . (منتهی الارب ). قصد و متن و میانه و قسمت مستقیم راه . (از اقرب الموارد). || دررالبیت ؛ پیشگاه خانه . (منتهی الار
دررلغتنامه دهخدادرر. [ دِ رَ ] (ع اِ) ج ِ دِرّة. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به دِرّة شود. || زیادی و روانی شیر. (از اقرب الموارد).
دررلغتنامه دهخدادرر. [ دُ رَ ] (ع اِ) ج ِ دُرّة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). مرواریدهای بزرگ . (غیاث ) (آنندراج ). رجوع به دُرّ و دُرّة شود : جایی که درر باید جائی که غرر با
دررلغتنامه دهخدادرر. [ دُرْ رَ ] (ع ص ) ج ِ دارّ، گویند نوق درر؛ یعنی ماده شتران بسیار شیر. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به دارّ شود.
درربارلغتنامه دهخدادرربار. [ دُ رَرْ ] (نف مرکب ) درربارنده . بارنده ٔ درر. آنکه یا آنچه درها بارد. || فصیح . (ناظم الاطباء) : از رشحات خامه ٔ درربار ریاض اخبار شاه فلک اقتدار بر
دررفشانلغتنامه دهخدادررفشان . [ دُ رَرْ ف ِ ] (نف مرکب ) درر فشاننده . در فشان . || سراینده ٔ اشعاری چون در، نغز و نیکو : درر فشانم در مدح صدر سیف الدین که طبع خاطر دارم چو دُرّ در