درازریشلغتنامه دهخدادرازریش . [ دِ ] (ص مرکب ) آنکه لحیه ٔ طویل دارد. ریش بلند. طویل اللحیه . بزرگ ریش . ریش تَپَّه . ریشو. بَلمه . لِحیانی . ألحی . (یادداشت مرحوم دهخدا) : مأمون
کشیده ریشلغتنامه دهخداکشیده ریش .[ ک َ / ک ِ دَ / دِ ] (ص مرکب ) درازریش . (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). رجوع به کشیده و ترکیبات آن شود.
سیحفانیلغتنامه دهخداسیحفانی . [ س َ ح َ نی ی ] (ع ص ) مرد درازریش . (منتهی الارب ).رجل سیحفانی اللحیة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
نعثللغتنامه دهخدانعثل . [ ن َ ث َ ] (اِخ ) نام مرد مصری درازریشی ، و عثمان را نیز به سبب طول لحیه اش بدو تشبیه کردند وبدین لقب نامیدند. (از اقرب الموارد). || نام یهودی است که در
اسحلانیلغتنامه دهخدااسحلانی . [ اِ ح ِ نی ی ] (ع ص ) رجل اسحلانی اللحیة؛ مرد درازریش . (منتهی الارب ).
بلمهلغتنامه دهخدابلمه . [ ب َ م َ/ م ِ ] (ص ) مردم ریش دراز. (برهان ). درازریش . (غیاث ). ریشو. لحیانی . ریش تپه . بزرگ ریش . بامه : تیزی که چون کواکب منفضه (؟) گاه رجم با ریش ب