دج دجلغتنامه دهخدادج دج . [ دَ دَ ] (ع اِ صوت ) کلمه ای است که بدان دجاجه را خوانند. (از منتهی الارب ). توتو.
دجلغتنامه دهخدادج . [ دَج ج ] (ع مص ) چکیدن خانه . (منتهی الارب ). چکه کردن خانه . (ناظم الاطباء). || تجارت کردن . || فروهشتن پرده . (منتهی الارب ).
دجدجةلغتنامه دهخدادجدجة. [ دَ دَ ج َ ] (ع مص ) مرغ خانگی را خواندن . (زوزنی ). توتو کردن . خواندن دجاجه را به لفظ دج َدج َ. (منتهی الارب ). || تاریک شدن شب . (منتهی الارب ).
دجلغتنامه دهخدادج . [ دَج ج ] (ع مص ) چکیدن خانه . (منتهی الارب ). چکه کردن خانه . (ناظم الاطباء). || تجارت کردن . || فروهشتن پرده . (منتهی الارب ).
دژلغتنامه دهخدادژ. [ دِ ] (اِ) قلعه و حصار. (برهان ) (غیاث ) (آنندراج ). کوت . (یادداشت مرحوم دهخدا). دز : بیامد چو نزدیکی دژ رسیدخروشیدن و بانگ ترکان شنید. فردوسی .تو اندیشه
دج صغیرلغتنامه دهخدادج صغیر. [دَ ج ِ ص َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوعی دج . رجوع به دج در معنی پرنده شود.
