دبرةلغتنامه دهخدادبرة. [ دَ ب ِ رَ ] (ع ص ) تأنیث دَبِر. ستور پشت ریش . (منتهی الارب ). رجوع به دَبِر شود.
دبرةلغتنامه دهخدادبرة. [ دَ ب َ رَ ] (ع اِ) سیاه سرفه . سعال یابس . سرفه ٔ خشک . || شخص مشهور زمانه . (از دزی ج 1 ص 422).
دبرةلغتنامه دهخدادبرة. [ دَ رَ ] (ع اِ) ریسمان نخ پرگ . || وسیله ٔ مصنوعی و ساختگی . (از دزی ج 1 ص 422).
دبرةلغتنامه دهخدادبرة. [ دَ رَ ] (ع اِ) نقیض دولت . (منتهی الارب ). خلاف دولت . دبرت . || پایان کار. || شکست کارزار. (منتهی الارب ). || ظفر. (دهار). || پاره . || خیابان . || یک
دبرةلغتنامه دهخدادبرة. [ دَ ب َ رَ ] (ع اِ) ریش پشت ستور. ج ،دبر. ادبار. (منتهی الارب ). ریش پشت و پهلوی اشتر. (مهذب الاسماء). || هزیمت . (مهذب الاسماء).
دبرهلغتنامه دهخدادبره . [ ] (اِخ ) (بمعنی چراگاه ) شهریست در حدود یساکار و زبولون واقع. موقعش در دشت یزرعیل بدامنه ٔ کوه تابور و نزدیک قریه ٔ دبوریه حالیه واقع بوده است . (از قا
دبره تابورلغتنامه دهخدادبره تابور. [ دِ رَ ] (اِخ ) نام قصبه ای در مشرق غدیرچان به ناحیه ٔ امهاری واقع در قسمت جنوبی حبشه . آنجا بدوران نجاشی تئودور پایتخت حبشه بوده است . (قاموس الاع
يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُفرهنگ واژگان قرآندر آن روز به آنان پشت کرده از این سو به آن سو فرار کند (ولی از هر سو می رود برگردانده می شود. جزمش به دلیل شرط شدن برای جمله بعدی است)
دبره تابورلغتنامه دهخدادبره تابور. [ دِ رَ ] (اِخ ) نام قصبه ای در مشرق غدیرچان به ناحیه ٔ امهاری واقع در قسمت جنوبی حبشه . آنجا بدوران نجاشی تئودور پایتخت حبشه بوده است . (قاموس الاع
دبرهلغتنامه دهخدادبره . [ ] (اِخ ) (بمعنی چراگاه ) شهریست در حدود یساکار و زبولون واقع. موقعش در دشت یزرعیل بدامنه ٔ کوه تابور و نزدیک قریه ٔ دبوریه حالیه واقع بوده است . (از قا
دبرلغتنامه دهخدادبر. [ دُ ب ِ ] (اِخ ) دبرها طایفه ای از طوایف یونانی بوده اند، در حدود شهر ستریمون و آکانت یونان میزیسته اند بهنگام لشکرکشی خشایارشا به آتن . (از ایران باستان
