دانه خورلغتنامه دهخدادانه خور. [ ن َ / ن ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) دانه خوار. رجوع به دانه خوار شود.
دانه خوردنلغتنامه دهخدادانه خوردن . [ ن َ / ن ِ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) برگرفتن و بدهان نهادن دانه قوت را. اکل دانه . || چینه خواری . دان خوردن : مهترا بلبل انسم پس از این بجزاز
خورده دانلغتنامه دهخداخورده دان . [ خوَرْ/ خُرْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) دانا. نکته دان . || عیب دان . باریک بین . (ناظم الاطباء) : داندآن کس که خورده دان باشدکآنچه او کرد خیرت آن باشد.
دانهگویش اصفهانی تکیه ای: duna طاری: duna طامه ای: duna طرقی: dâna کشه ای: duna / tirk نطنزی: duna / toxm
دانه خوردنلغتنامه دهخدادانه خوردن . [ ن َ / ن ِ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) برگرفتن و بدهان نهادن دانه قوت را. اکل دانه . || چینه خواری . دان خوردن : مهترا بلبل انسم پس از این بجزاز
دانهلغتنامه دهخدادانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) مطلق حبوب خوردنی از گندم و جو و عدس و باقلا و ماش و نخود و لوبیا و خلر و گاودانه و جز آن . مطلق حبه ها. غله . مطلق حبه ها از جنس گندم
دانه خوارلغتنامه دهخدادانه خوار. [ ن َ / ن ِ خوا /خا ] (نف مرکب ) که دانه خورد. که غذا از دانه کند. || چینه خوار.
خورلغتنامه دهخداخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (اِ) هور. خورشید. آفتاب . مهر. شارق . شمس . ذُکاء. بیضا. بوح . یوح . عجوز. تبیراء. غزاله . لولاهه . ابوقابوس . حورجاریه . اختران شاه . لیو
چینه خوارلغتنامه دهخداچینه خوار. [ ن َ / ن ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) دانه خوار. مرغی که دانه خورد. مرغی که از دانه تغذیه کند. || جوجه ای که بی یاری و کمک دانه برچیند.
