دانندهلغتنامه دهخداداننده . [ ن َ دَ / دِ ] (نف ) صفت فاعلی از دانستن . عالم . دانا. دانشمند.عارف . دانشور. علیم . شاعر. آگاه . مطلع : زه دانارا گویند که داند گفت هیچ نادان را دان
دانندهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. دانا.۲. [قدیمی] کسی که امری یا مطلبی را می‌داند؛ آگاه.۳. [قدیمی] استاد؛ ماهر: ◻︎ بیارید داننده‌آهنگران / یکی گرز فرمای ما را گران (فردوسی: ۱/۷۱).
دانندهفرهنگ نام‌ها(تلفظ: dānande) دارنده‌ی علم و توانایی ، دانا؛ (در قدیم) استاد، ماهر حاذق ، واقف و آگاه به امری .
داننده مردلغتنامه دهخداداننده مرد. [ ن َ دَ / دِ م َ ] (اِمرکب ) مرد داننده . مرد دانا. مرد عالم : چنین داد پاسخ که داننده مردکه دارد ز کردار بد روی زرد. فردوسی .چو بهرام را دید دانند
داننده دللغتنامه دهخداداننده دل . [ ن َ دَ / دِ دِ ] (ص مرکب ) دانادل . داناضمیر. دل آگاه : چنین گفت داننده دل برهمن که مرگی جدایی است جان را زتن .اسدی .
داننده مردلغتنامه دهخداداننده مرد. [ ن َ دَ / دِ م َ ] (اِمرکب ) مرد داننده . مرد دانا. مرد عالم : چنین داد پاسخ که داننده مردکه دارد ز کردار بد روی زرد. فردوسی .چو بهرام را دید دانند
داننده دللغتنامه دهخداداننده دل . [ ن َ دَ / دِ دِ ] (ص مرکب ) دانادل . داناضمیر. دل آگاه : چنین گفت داننده دل برهمن که مرگی جدایی است جان را زتن .اسدی .
دانافرهنگ فارسی عمید / قربانزادهداننده؛ آگاه؛ عالم: ◻︎ توانا بُوَد هرکه دانا بُوَد / ز دانش دل پیر برنا بُوَد (فردوسی: ۱/۴)، ◻︎ چو دانا تو را دشمن جان بُوَد / بِه از دوست‌مردی که نادان بُوَد (
رازدانفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهداننده راز؛ واقف بر اسرار: ◻︎ چون شما رندم امین و رازدان / دام دیگرگون نهم در پیششان (مولوی: لغت‌نامه: رازدان)، ◻︎ خدای رازدان کس را ز مخلوق / نکرده‌ست آگه از ر
بهدانلغتنامه دهخدابهدان . [ ب ِ ] (نف مرکب ) به داننده . داناتر. اعلم . (فرهنگ فارسی معین ). مطلع و آگاه تر : نه با آنْت مهر و نه با اینْت کین که بهدان تویی ای جهان آفرین . فردوس