داشتگویش اصفهانی تکیه ای: dârdeš طاری: dârdeš طامه ای: dârdey طرقی: dârdeš کشه ای: dârdeš نطنزی: dârdeš
داشتلغتنامه دهخداداشت . (مص مرخم ، اِمص ) مصدر مرخم از داشتن به معنی حفظ و نگهداری و توجه و حمایت و حراست و صیانت : عالمی را بنکوداشت نگه دانی داشت مال خویش از قبل داشت نداری تو
داشتگویش خلخالاَسکِستانی: adâri دِروی: dâr.i شالی: dâri کَجَلی: be:š کَرنَقی: dâštəšey کَرینی: dâštey کُلوری: dâri گیلَوانی: dârisay لِردی: dâštəšə
داشتگویش کرمانشاهکلهری: dâšt گورانی: dâšt سنجابی: dâšt کولیایی: dâšt زنگنه‌ای: dâšt جلالوندی: dâšte: زوله‌ای: dâšte: کاکاوندی: dâšte: هوزمانوندی: dâšte:
داشتنگویش اصفهانی تکیه ای: bedâri طاری: dârd(mun) طامه ای: dârdan طرقی: dârdmun کشه ای: dârdmun نطنزی: dârdan
داشتم خربزه میبریدم که انگشتم را (هم) بریدم.گویش اصفهانی تکیه ای: dardem xarbiza-m abri ke angoštem-em-ǰi bebri. طاری: dârdem harbiza-m avund go angoštem-em-ǰi bevund. طامه ای: dârdom harbiza-m beri ke angoštom-om bob
داشتیلغتنامه دهخداداشتی . (حامص ) (در ترکیب ) ناداشتی ، فقر : ز دنیا برم رنگ ناداشتی .نظامی .نیز رجوع به داشت شود.
داشتنلغتنامه دهخداداشتن . [ ت َ ] (مص ) دارا بودن . مالک بودن . صاحب بودن چیزی را. صاحب آنندراج گوید: داشتن ، معروف و این گاهی یک مفعول دارد و گاهی دو مفعولی آید چنانکه گوید:فلان
