خیطةلغتنامه دهخداخیطة. [ خ َ طَ ] (ع اِ) میخ . || رسن . || خیط که با رسن انگبین چینان باشد. || جبه ٔ پشمین انگبین چینان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خیطةلغتنامه دهخداخیطة. [ خ َ طَ ] (ع مص ) گذشتن بر کسی یا چیزی یکبار یا گذشتن بر وی بسرعت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خیطلغتنامه دهخداخیط. [خ َ ] (ع اِ) رشته . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ج ، اخیاط و خیوط و خیوطة : صدهزاران خیط یک تو را نباشد قوتی چون بهم بربافتی اسفندیار
