خذواءلغتنامه دهخداخذواء. [ خ َ ] (ع ص ) «اذن خذواء» گوش سبک و سست شنوا. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از ناظم الاطباء). «اتان خذواء»؛ ماده خر سست گوش . (از منتهی الارب ) (ا
خذواتلغتنامه دهخداخذوات . [ خ َذَ ] (اِخ ) موضعی است . (از منتهی الارب ). و نام این موضع در اخبار بسیار آمده است . (از معجم البلدان ).
خذواءلغتنامه دهخداخذواء. [ خ َ ] (ع ص ) «اذن خذواء» گوش سبک و سست شنوا. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از ناظم الاطباء). «اتان خذواء»؛ ماده خر سست گوش . (از منتهی الارب ) (ا
خذواتلغتنامه دهخداخذوات . [ خ َذَ ] (اِخ ) موضعی است . (از منتهی الارب ). و نام این موضع در اخبار بسیار آمده است . (از معجم البلدان ).
اخذیلغتنامه دهخدااخذی . [ اَ ذا ] (ع ص ) سست گوش . (مهذب الاسماء) (زوزنی ). گاوگوش . (دستوراللغة). مؤنث : خَذْواء.
اسبذلغتنامه دهخدااسبذ. [ اَ ب َ ](اِخ ) (شاید معرب اسب پد) جوالیقی گوید: «فارسی عربه طرفة، و الاصل «اسب » و هو ذکرالبراذین » یخاطب بهذا عبدالقیس و یروی «عبیدالعصا» نامی از نامها
