خوصلغتنامه دهخداخوص . (ع اِ) برگ خرما. (مهذب الاسماء) (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). برگ خرما بافته شده یا غیربافته . (یادداشت مؤلف ). || برگ درخت مقل و
خوصلغتنامه دهخداخوص . [ خ َ وَ ] (ع مص ) فرورفتن چشم به مغاک . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خوثلغتنامه دهخداخوث . [ خ َ وَ ] (ع اِمص ) استرخای شکم . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ). || امتلاء. || الفت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (اقرب الموارد).
خوثلغتنامه دهخداخوث . [ خ َ وَ ] (ع مص ) فروهشته شدن شکم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). منه : خوث البطن . || ممتلی شدن . (منتهی الارب ) (
خوسلغتنامه دهخداخوس . [ خ َ ] (ع مص ) غدر کردن . خیانت نمودن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (اقرب الموارد). || بوی گرفتن مردار، منه : خاست الجیفة. || کاسد ش
خوسلغتنامه دهخداخوس . [ خوَس ْ / خُس ْ ] (فعل امر) امر است به خوابیدن . (یادداشت مؤلف ). || (اِ) برادراندر و برادر نسبی . (ناظم الاطباء).
خوص پالغتنامه دهخداخوص پا. (ص مرکب ) مرغانی که پای چون خوص دارند مانند بت ، خربت و قو و پن گوئین . (یادداشت مؤلف ). ج ، خوص پایان .
خوصیلغتنامه دهخداخوصی . [ خ َ صی ی ] (ص نسبی ) منسوب است به خوصا که نام والد قاسم بن ابی الخوصا است . (از انساب سمعانی ).
خوصاءلغتنامه دهخداخوصاء. [ خ َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث اخوص . زنی که چشمخانه اش به مغاک فرورفته باشد. || باد گرم که چشم را بشکند از گرما. || چاه دورتک . || پشته ٔ بلند زمین . || گوسپن
خوصةلغتنامه دهخداخوصة. [ ص َ ] (ع اِ) واحد خوص . یک برگ خرما که بافته باشد یا غیربافته . یک برگ کاکااو و امثال آن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (مهذب الاسما
خوص پالغتنامه دهخداخوص پا. (ص مرکب ) مرغانی که پای چون خوص دارند مانند بت ، خربت و قو و پن گوئین . (یادداشت مؤلف ). ج ، خوص پایان .
خوصةلغتنامه دهخداخوصة. [ ص َ ] (ع اِ) واحد خوص . یک برگ خرما که بافته باشد یا غیربافته . یک برگ کاکااو و امثال آن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (مهذب الاسما
خوصیلغتنامه دهخداخوصی . [ خ َ صی ی ] (ص نسبی ) منسوب است به خوصا که نام والد قاسم بن ابی الخوصا است . (از انساب سمعانی ).
خوصاءلغتنامه دهخداخوصاء. [ خ َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث اخوص . زنی که چشمخانه اش به مغاک فرورفته باشد. || باد گرم که چشم را بشکند از گرما. || چاه دورتک . || پشته ٔ بلند زمین . || گوسپن
نهلکلغتنامه دهخدانهلک . [ ] (اِ) خوص . ابلمه . برگ خرما: الابلمه ، نهلک خرما یعنی برگ خرما. (یادداشت مؤلف ) (از مهذب الاسماء).
