خوش نواییلغتنامه دهخداخوش نوایی . [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ ] (حامص مرکب ) خوش نوائی . خوش صدائی . خوش آهنگی .
خوش نماییلغتنامه دهخداخوش نمایی . [ خوَش ْ / خُش ْ ن ُ / ن ِ / ن َ ] (حامص مرکب ) خوش منظری . حُسْن ُالْمَنظَر.
خوش نوائیلغتنامه دهخداخوش نوائی . [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ ] (حامص مرکب ) خوش آوازی . خوش آهنگی . خوش صدائی .
مقاملغتنامه دهخدامقام .[ م َ ] (ع اِ) منزلت . (اقرب الموارد) (محیط المحیط). منزلت . مرتبه . درجه . (از ناظم الاطباء). پایه . رتبه . جایگاه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : این فخ
خوشلغتنامه دهخداخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (صوت ) خوشا. خنکا. خرما : خوش آن زمانه که شعر ورا جهان بنوشت خوش آن زمانه که او شاعر خراسان بود. رودکی .خوش آن را که او برکشد پایگاه .
داودنوالغتنامه دهخداداودنوا. [ وو ن َ ] (ص مرکب ) دارای نوایی چون نوای داود دلکش و خوش و نغز : اشک داود چو تسبیح بباریداز چشم خوش بنالید که داودنوائید همه .خاقانی .
نواییلغتنامه دهخدانوایی . [ ن َ ] (ص نسبی ) منسوب به قریه ٔ نوا. (ناظم الاطباء). اهل نوا. رجوع به نوا شود. || نواگر. (آنندراج ). مغنی . (یادداشت مؤلف ). || به رهن و وثیقه و گروگ
خوشگویلغتنامه دهخداخوشگوی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (نف مرکب ) خوش سخن . خوش زبان . خوشگو : و چون سخن گوید خوش سخن و خوشگوی و خوش زبان و خوش آواز باشد. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).تا ز بر سر