خوش محاورهلغتنامه دهخداخوش محاوره . [ خوَش ْ / خُش ْ م ُ وَ / وِ رَ / رِ ] (ص مرکب ) خوش گفت و شنود. خوش صحبت . خوش اختلاط : و ابوعلی محمد مردی فاضل بوده است و بغایت پرهیزگار و خوش مح
خوش محاضرهلغتنامه دهخداخوش محاضره . [ خوَش ْ / خُش ْ م ُ ض َ / ض ِ رَ / رِ ] (ص مرکب ) خوش صحبت . خوش مجلس . خوش سخن . خوش گفت و شنود.
خوشلغتنامه دهخداخوش . [ خ َ ] (ع مص ) نیزه زدن ، منه : خاشه بالرمح . || آرمیدن با زن ، منه : خاش جاریته ؛ آرمید با کنیزک خود. || گرفتن ،منه : خاش الشی ٔ. || پاشیدن ، منه : خاش
خوشلغتنامه دهخداخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (اِخ ) قریتی است به اسفراین . (از معجم البلدان ) (یادداشت مؤلّف ).
خوش منظرلغتنامه دهخداخوش منظر. [ خوَش ْ / خُش ْ م َ ظَ ] (ص مرکب ) خوب چهره . نیک سیما. نیکودیدار. (ناظم الاطباء). خوش نما. خوب دیدار. (یادداشت مؤلف ). خوبروی : که دریافتم حاتم نام
محاورهلغتنامه دهخدامحاوره . [ م ُ وَ رَ ] (از ع ، مص ) مجادله نمودن . (از ناظم الاطباء). محاورة. محاورت . سخن گفتن با یکدیگر. || (اِمص )سخنگوئی . گفتگو. سؤال و جواب . ج ، محاورات
عبدالحقلغتنامه دهخداعبدالحق . [ع َ دُل ْ ح َق ق ] (اِخ ) استرابادی . جوانی خوش طبع و خوش محاوره و اخلاق حمیده و اخلاق پسندیده داشت . و میگویند که قاضی جرجان خری به رشوت به قاضی عسک
سلمان ثانیلغتنامه دهخداسلمان ثانی . [ س َ ن ِ ثا ] (اِخ ) لقب وی مولانا عارفی است . شخصی در غایت فضل و کمال فصاحت و بلاغت بود و شعر روان او صافی و روانتر از آب زلال ، و بسیار خوش محاو
ابن قطانلغتنامه دهخداابن قطان . [ اِ ن ُ ق َطْطا ] (اِخ ) ابوالقاسم هبةاﷲبن فضل بن قطان . شاعری بغدادی و محدث معاصر حیص بیص . وی مردی مزّاح و خوش محاوره و طبع او مایل به اَهاجی ّ بو
