خوشرنگلغتنامه دهخداخوشرنگ . [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] (ص مرکب ) هر چیز که دارای رنگ و رونق نیکو و مطبوعی باشد. (ناظم الاطباء) : نخلستانی است خوب و خوشرنگ در هم شده همچو بیشه ٔ تنگ . ن
خوشرنگیلغتنامه دهخداخوشرنگی . [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] (حامص مرکب ) خوب رنگی . نیکورنگی . زیبارنگی : ز خوشرنگی چو گل گشتم ز خوشبویی چوبان گشتم ز بیم باد و برف دی به خم اندر نهان گشتم
خوب رنگلغتنامه دهخداخوب رنگ . [ رَ ] (ص مرکب ) خوش رنگ . (ناظم الاطباء). نیکورنگ . آنچه رنگ خوب دارد : فرودآمد از شولک خوب رنگ بریش خود اندر زده هر دو چنگ . دقیقی .بدانگه بدی آتش خ
آپامهفرهنگ نامها(تلفظ: āpāme) خوش رنگ؛ (در اعلام) نام دختر ' شپی تارمن' سردار ایرانی که سلکوس به فرمان اسکندر باوی (آپامه) ازدواج کرد.