خوش خصاللغتنامه دهخداخوش خصال . [ خوَش ْ / خُش ْ خ ِ ] (ص مرکب ) نیکوطبیعت . متواضع. آراسته و پاکیزه سرشت . نیک خوی . (ناظم الاطباء). آنکه خصلت نیکو دارد. آنکه ذات پاک دارد. (یادداش
خوش خصالیلغتنامه دهخداخوش خصالی . [ خوَش ْ / خُش ْ خ ِ ] (حامص مرکب ) خوش طبعی . خوش ذاتی . خوب سرشتی . نیکوسرشتی .
خوشلغتنامه دهخداخوش . [ خ َ ] (ع مص ) نیزه زدن ، منه : خاشه بالرمح . || آرمیدن با زن ، منه : خاش جاریته ؛ آرمید با کنیزک خود. || گرفتن ،منه : خاش الشی ٔ. || پاشیدن ، منه : خاش
خوشلغتنامه دهخداخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (اِخ ) قریتی است به اسفراین . (از معجم البلدان ) (یادداشت مؤلّف ).
خوش خصالیلغتنامه دهخداخوش خصالی . [ خوَش ْ / خُش ْ خ ِ ] (حامص مرکب ) خوش طبعی . خوش ذاتی . خوب سرشتی . نیکوسرشتی .
نیک خصاللغتنامه دهخدانیک خصال . [ خ ِ ] (ص مرکب ) خوش اخلاق . خوش رفتار. (فرهنگ فارسی معین ). نیک خو. خوش خصال : شاد باش ای ملک پاک دل پاک گهرکام ران ای ملک نیک خوی نیک خصال .فرخی .
نیک خصالیلغتنامه دهخدانیک خصالی . [ خ ِ ] (حامص مرکب ) خوش اخلاقی . خوش رفتاری . (فرهنگ فارسی معین ). خوش خصالی . نیک خصال بودن .
خوب خصاللغتنامه دهخداخوب خصال . [ خو خ ِ] (ص مرکب ) خوش طینت . خوش خصال . خوش اخلاق : مر ترا بس نبود آنچه صفات تو کنم واصف تست مدیح ملک خوب خصال . فرخی .مطربان طرب انگیز نوازند نوام
خصاللغتنامه دهخداخصال . [ خ ِ ] (ع اِ) خویها. خصلت ها خواه نیک باشد یا بد. (ناظم الاطباء). ج ِ خصلت . (یادداشت بخط مؤلف ) : مأمور خداوند مصر و عصرم محمود بدو شد چنین خصالم . ن