خوش باورلغتنامه دهخداخوش باور. [ خوَش ْ / خُش ْ وَ ] (ص مرکب ) زودباور. آنکه هر گفته را راست دارد و همه کس را استوار داند. مقابل دیرباور یا بدباور. یقنه . میقان . میقانه . ذویقین .
خوش باورفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهویژگی کسی که خبر یا سخنی را زود باور می‌کند؛ سادهدل؛ سادهلوح؛ زودباور.
خوشباورفرهنگ مترادف و متضاد۱. خوشپندار، خوشخیال، خوشگمان ۲. دهنبین، زودباور، ساده، سادهدل، سادهلوح، صافوساده ≠ بدباور، دیرباور
خوش باورانهلغتنامه دهخداخوش باورانه . [ خوَش ْ / خُش ْ وَ ن َ / ن ِ ] (ق مرکب ) زودباورانه . مقابل دیرباورانه . (یادداشت مؤلف ).
خوش باوریلغتنامه دهخداخوش باوری . [ خوَش ْ / خُش ْ وَ ] (حامص مرکب ) زودباوری . سهل القبولی . || کنایه از سادگی است .
خوش باورانهلغتنامه دهخداخوش باورانه . [ خوَش ْ / خُش ْ وَ ن َ / ن ِ ] (ق مرکب ) زودباورانه . مقابل دیرباورانه . (یادداشت مؤلف ).
خوش باوریلغتنامه دهخداخوش باوری . [ خوَش ْ / خُش ْ وَ ] (حامص مرکب ) زودباوری . سهل القبولی . || کنایه از سادگی است .