خوش اخلاقلغتنامه دهخداخوش اخلاق . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] (ص مرکب ) خوش خو. خوش خلق . || مهذب . پاکیزه خو. (یادداشت مؤلف ).
خوش اخلاقیلغتنامه دهخداخوش اخلاقی . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] (حامص مرکب ) خوشخویی . خوش خلقی . || پاکیزگی خو. تهذیب خلق . (یادداشت مؤلف ).
خوشلغتنامه دهخداخوش . [ خ َ ] (ع مص ) نیزه زدن ، منه : خاشه بالرمح . || آرمیدن با زن ، منه : خاش جاریته ؛ آرمید با کنیزک خود. || گرفتن ،منه : خاش الشی ٔ. || پاشیدن ، منه : خاش
خوشلغتنامه دهخداخوش . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (اِخ ) قریتی است به اسفراین . (از معجم البلدان ) (یادداشت مؤلّف ).
خوش اخلاقیلغتنامه دهخداخوش اخلاقی . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] (حامص مرکب ) خوشخویی . خوش خلقی . || پاکیزگی خو. تهذیب خلق . (یادداشت مؤلف ).
