خوشرنگلغتنامه دهخداخوشرنگ . [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] (ص مرکب ) هر چیز که دارای رنگ و رونق نیکو و مطبوعی باشد. (ناظم الاطباء) : نخلستانی است خوب و خوشرنگ در هم شده همچو بیشه ٔ تنگ . ن
خوشرنگیلغتنامه دهخداخوشرنگی . [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] (حامص مرکب ) خوب رنگی . نیکورنگی . زیبارنگی : ز خوشرنگی چو گل گشتم ز خوشبویی چوبان گشتم ز بیم باد و برف دی به خم اندر نهان گشتم
خوشرنگیلغتنامه دهخداخوشرنگی . [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] (حامص مرکب ) خوب رنگی . نیکورنگی . زیبارنگی : ز خوشرنگی چو گل گشتم ز خوشبویی چوبان گشتم ز بیم باد و برف دی به خم اندر نهان گشتم
کوشادلغتنامه دهخداکوشاد. (اِ) بیخ گیاهی باشد خوشرنگ و آن را جنطیانا گویند، تریاق جمیع زهرهاست . (برهان ) (آنندراج ). ریشه ٔ تلخ که جنطیانا نیز گویند. (ناظم الاطباء). کوشاذ. گوشاد