خوخولغتنامه دهخداخوخو. [ خ َ خ َ ] (اِ) بلغت زند، رسم و قاعده ، آیین . || شمشیر. تیغ. || قوت . توانایی . زور. || شاخه . غصن . || داربستی که استاد بنا روی آن میرود کار می کند. (ن
خوراههلغتنامه دهخداخوراهه . [ خو / خوَ / خ ُ هََ / هَِ ] (اِ)تاج و مِغْفَر خروس . (برهان قاطع) (ناظم الاطباء).
خوشانندهلغتنامه دهخداخوشاننده . [ خو / خوَ / خ ُ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) خشک کننده . (یادداشت مؤلف ).
خوشانیدنلغتنامه دهخداخوشانیدن . [ خو / خوَ / خ ُ دَ ] (مص ) خشک کنانیدن . خشک کردن فرمودن . (ناظم الاطباء). خشکانیدن . (یادداشت مؤلف ). اذبال . اذواء : بخوشاندْت گر خشکی فزایدوگر س
خوشانیدهلغتنامه دهخداخوشانیده . [ خو / خوَ / خ ُ دَ / دِ ] (ن مف ) خشک کرده . خشکانیده . (یادداشت مؤلف ).