خواضلغتنامه دهخداخواض . [ خ َوْ وا ] (ع ص ) غوطه خورنده . || ملاقات کننده . || آنچه در خاطر بازآید. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خواذلغتنامه دهخداخواذ. [ خ ِ ] (ع اِ) حدوث تب در وقت غیرمعلوم . منه : خواذ الحمی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خواذلغتنامه دهخداخواذ. [ خ ِ ] (ع مص ) مصدر دیگر است برای مخاوذة. (منتهی الارب ). رجوع به مخاوذة شود.
خوازلغتنامه دهخداخواز. [ خ َ ] (اِ) چوبدستی که خر و گاو و سایر ستور را بدان رانند. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || چوبی که در روی آن پارچه های مرطوب اندازند تا خشک شو
خوازلغتنامه دهخداخواز. [ خوا / خا ] (اِ) ظاهراً تزییناتی بوده که با چوب و پارچه شبیه به طاق نصرتهای کنونی برای جشن و شادی و افتخار کسی برپا می کردند. رجوع به خوازه شود.
خواباندنگویش اصفهانی تکیه ای: behosni طاری: hosnây(mun) طامه ای: veɂosnâɂan طرقی: hosnâymun کشه ای: hosnâymun نطنزی: hosenâɂan
خواباندگویش اصفهانی تکیه ای: bešhosnâ طاری: bešhosnâ طامه ای: veyosnâ طرقی: bešhosnâ کشه ای: bešhosnâ نطنزی: bašhosenâ
خواب دیدنگویش اصفهانی تکیه ای: xow bevini طاری: xow didan طامه ای: xow diyan طرقی: xow didan کشه ای: xow didan نطنزی: xow diyan
طبخلغتنامه دهخداطبخ . [ طَ ] (ع مص ) پختن اِشتواء باشد یا اقتداراً. (خواه به بریان کردن و خواه در دیگ پختن ). یقال : هذه ُ خبزةٌ جیدةالطبخ . و کذا آجُرة. (منتهی الارب ). دیگ پخ
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ](اِخ ) ابن علی بن خیران الکاتب المصری . مکنی به ابومحمد و ملقب بولی الدوله . یاقوت گوید: او پس از وفات پدرش علی بجای او بمصر صاحب دیوان انشاء شد
حاکم بامر الغتنامه دهخداحاکم بامر ا. [ ک ِ ب ِ اَ رِل ْلاه ] (اِخ ) ابوالعباس احمدبن مستکفی باﷲ ابوالربیع سلیمان بن حاکم بامر اﷲ اول ابوالعباس احمدبن ابی علی حسن قبّی بن علی بن ابی بکر
