خوالغتنامه دهخداخوا. [ خ ِ ] (اِ) لذت . چاشنی . ذوق . مزه . (منتهی الارب ) (از برهان قاطع) : و اما شکر در درون بی خوابی و مرارتی هست که اگر همه شکرها مردنیا بدو فرودهی همه بی خ
خوالغتنامه دهخداخوا. [ خ ُ ] (اِ) قوت . (ناظم الاطباء). آنچه روز بدان گذرانند. خوراک به اندازه ٔ روز. قوت لایموت . (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از انجمن آرای ناصری ) (از آنن
خوءلغتنامه دهخداخوء. [ خ َوْءْ ] (ع مص ) شتاب کردن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (ازلسان العرب ). منه : خاء بک علینا؛ شتاب کن بسوی ما.
خوعلغتنامه دهخداخوع . [ خ َ ] (ع اِ) گردش وادی . || هرزمین مغاک که گیاه رمث رویاند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || نام درختی است به لغت اهل یمن . (منتهی ا
خوعلغتنامه دهخداخوع .[ خ َ ] (اِخ ) نام یکی از ایام عرب است که در آن شیبان بن شهاب اسیر شد و این شیبان سوارکار خوب و صاحب اسبی بود معروف به مودون و نیز سید قبیله ٔ خود بود.
خواجهفرهنگ انتشارات معین(خا جِ) (ص .) 1 - بزرگ ، سرور. 2 - مالدار، دولتمند. 3 - اخته ، مردی که خایه اش را کشیده باشند.
خواجه ٔ روز جزاءلغتنامه دهخداخواجه ٔ روز جزاء. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ زِج َ ] (اِخ ) لقب رسول اکرم (ص ). خواجه ٔ کائنات . خواجه ٔ دوسرا. خواجه ٔ روز قیامت . (یادداشت بخط مؤلف ).
خواجه ٔ سپهرلغتنامه دهخداخواجه ٔ سپهر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ س ِ پ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خواجه ٔ زر. کنایه از آفتاب بود. (از انجمن آرای ناصری ).
خواجه ٔ جهانلغتنامه دهخداخواجه ٔ جهان . [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ ج َ ] (اِخ ) لقب محمودبن محمد گیلانی ، معروف به نجم الدین گیلانی است .او راست : کتاب ریاض الانشاد. (یادداشت بخط مؤلف ).
خواجه ٔ جهانلغتنامه دهخداخواجه ٔ جهان . [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ ج َ ] (اِخ ) لقبی از القاب پیغمبر اسلام . (یادداشت مؤلف ).
خواجه ٔ جهانلغتنامه دهخداخواجه ٔ جهان . [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ ج َ ] (اِخ ) نخستین سلطان از سلاطین شرقی جونپور که به اول وزیر محمود از خاندان تغلقی بود و بعد خدمت مخدوم جوان خویش را ت
