خنگالغتنامه دهخداخنگا. [ خ ِ ] (ص ) قوی هیکل . پهلوان . زورآور. || روستائی پهلوان و دهقان زوردار. (ناظم الاطباء).
خنگاللغتنامه دهخداخنگال . [ خ ِ ] (اِ) سوراخ که نشانه ٔ تیر باشد . (برهان قاطع). سوراخهای خرد. این کلمه در اردبیل هنوز متداول است . (یادداشت بخط مؤلف ). تکوک . فرجه . سوراخ . (ا
خنازیر (غدة زیر گلو)گویش اصفهانی تکیه ای: honnâq طاری: --------- طامه ای: xonnâq طرقی: xanâzir کشه ای: ------- نطنزی: honnâq
خنگاللغتنامه دهخداخنگال . [ خ ِ ] (اِ) سوراخ که نشانه ٔ تیر باشد . (برهان قاطع). سوراخهای خرد. این کلمه در اردبیل هنوز متداول است . (یادداشت بخط مؤلف ). تکوک . فرجه . سوراخ . (ا
مغولستانلغتنامه دهخدامغولستان .[ م ُ غ ُ ل ِ ] (اِخ ) سرزمینی است در آسیای مرکزی که در میان کوههای خنگان بزرگ آلتائی ، تیان شان و تان شان و در شمال چین ، میان منچوری و چین شمالی و س
خالقهلغتنامه دهخداخالقه . [ ق ِ ] (اِخ ) تلفظ ترکی نام مردمانی است که در نواحی شمالی مغولستان از ژونگاری تا خنگام مستقر میباشند.این مردمان بسیار کوتاه قد و واجد شرایط نژاد زردند
پنجهلغتنامه دهخداپنجه . [ پ َ ج َ /ج ِ ] (اِ) پنج انگشت با کف دست و پا باشد از انسان و حیوانات دیگر. (برهان قاطع). پنج انگشت دست از مچ تا سر انگشتان . راحة. (منتهی الارب ). تمام
چنگاللغتنامه دهخداچنگال . [ چ َ ] (اِ) (از: چنگ + آل ، پسوند) پنجه ٔ مردم . پنجه ٔ دست . (برهان ) (جهانگیری ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (شرفنامه ٔ منیری ) (انجمن آرا) (ناظم الاطب