خند و تندلغتنامه دهخداخند و تند. [ خ َ دُ ت َ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) ترت مرت . زیر و زبر. تاخت و تاراج . پراکنده . پریشان . || بزیان آمده ، نقصان رسیده . (برهان قاطع) (از ناظم الاطب
خنداندنگویش اصفهانی تکیه ای: bexandeni طاری: xannây(mun) طامه ای: (ve)xandenâɂan طرقی: xannâymun کشه ای: xandnâymun نطنزی: xendonâɂan
خنداندگویش اصفهانی تکیه ای: bešxandenâ طاری: bešxannâ طامه ای: veyxandenâ طرقی: bešxannâ کشه ای: bešxannâ نطنزی: bašxendonâ
ولغتنامه دهخداو. (حرف ) حرف بیست و ششم از حروف هجاء عرب و سی ام از الفبای فارسی و ششم از الفبای ابجدی و نام آن «واو» است و در حساب جُمّل آن را به شش دارند. در تجوید واو از حر
خردومندلغتنامه دهخداخردومند. [ خ ِ رَ م َ] (ص مرکب ) عاقل . زیرک . خردمند. صاحب هوش . صاحب عقل . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء). بخرد. ذولُب ّ. ذونُهْیة. فرزانه : پیش آی کنون ای خر
خناوندلغتنامه دهخداخناوند. [ خ َ وَ ](اِخ ) دهی است از دهستان گرم بخش ترک شهرستان میانه ، دارای 139 تن سکنه . آب آن از چشمه و کوه و محصول آن غلات و عدس و نخود سیاه . شغل اهالی زرا
خنداندهلغتنامه دهخداخندانده . [ خ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) بخنده واداشته . بخنده درآورده . خندانیده .