خندندهلغتنامه دهخداخندنده . [ خ َ دَ دَ / دِ ] (نف ) آنکه خنده کند. خنده کننده . ضاحک . (یادداشت بخط مؤلف ): هرهار؛ بیهوده خندنده . هأهاء؛ مرد نیک خندنده . (منتهی الارب ).
خنداندهلغتنامه دهخداخندانده . [ خ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) بخنده واداشته . بخنده درآورده . خندانیده .
خنندهلغتنامه دهخداخننده . [ خ َ ن َن ْ دَ / دِ ](نف ) خنده کننده . خنده زننده . (یادداشت بخط مؤلف ).
بندندهلغتنامه دهخدابندنده . [ ب َ دَ دَ / دِ ] (نف ) بندکننده . (فرهنگ فارسی معین ). || (ن مف ) در بیت زیر ظاهراً بسته و زنجیری معنی میدهد : گفت که دیوانه نه ای ، لایق این خانه نه
کهلوللغتنامه دهخداکهلول . [ ک ُ ] (ع ص ) نیک خندنده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بسیار خندنده . (از اقرب الموارد). || جوانمرد کریم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). کریم . (اق
هأهاءلغتنامه دهخداهأهاء. [ هََ ءْ ] (ع ص ) مرد نیک خندنده . (منتهی الارب ). رجل هأهاء؛ مرد نیک خنده کننده . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
هأهاءلغتنامه دهخداهأهاء. [هََ ءْ هََ ءْ ] (ع ص ) مرد نیک خندنده . (منتهی الارب ). رجل هأهاء؛ مرد نیک خنده کننده . (ناظم الاطباء).
متجلقلغتنامه دهخدامتجلق . [ م ُ ت َ ج َل ْل ِ ] (ع ص ) نیک خندنده تا این که اقصای دندانها نمایان شود. (آنندراج ). خنده کننده ای که در وقت خنده دهان را بگشاید. (ناظم الاطباء). و ر
متضاحکلغتنامه دهخدامتضاحک . [ م ُ ت َ ح ِ ] (ع ص ) با هم خندنده . (آنندراج ). با هم خنده کنان . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تضاحک شود.
