خنجر زرلغتنامه دهخداخنجر زر. [ خ َ ج َ رِ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب )کنایه از سر زدن آفتاب باشد. || عمود صبح . (از برهان قاطع) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
خنجر زرفشانلغتنامه دهخداخنجر زرفشان .[ خ َ ج َ رِ زَ ف ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه ازسرزدن آفتاب باشد. خنجر زر. || کنایه از عمود صبح . (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از برهان قاطع
خنجریرلغتنامه دهخداخنجریر. [ خ َ ج َ ] (ع اِ) خمجریر و آن آب شوری است که بتلخی نرسیده باشد و آن را ستور خورد.(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنجرزبانیلغتنامه دهخداخنجرزبانی . [ خ َ ج َ زَ ] (حامص مرکب ) تیزگویی . نیک سخن گویی . باریک اندیشی . معانی دقیق بکار بردن : فلک را از سر خنجرزبانی تراشیدی همه موی معانی .نظامی .
خنجرگویش اصفهانی تکیه ای: xanǰar طاری: xanǰar طامه ای: xanǰar طرقی: xanǰar کشه ای: xanǰar نطنزی: xanǰar
خنجر زرفشانلغتنامه دهخداخنجر زرفشان .[ خ َ ج َ رِ زَ ف ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه ازسرزدن آفتاب باشد. خنجر زر. || کنایه از عمود صبح . (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از برهان قاطع
زرفشانلغتنامه دهخدازرفشان . [ زَف َ / ف ِ ] (نف مرکب ) افشاننده ٔ زر. (ناظم الاطباء). طلا. نثارکننده ٔ زر و جواهر. بخشنده ٔ زر : ندیده ست هرگز چنو هیچ زائرعطابخش آزاده ٔ زرفشانی .
فریدالدینلغتنامه دهخدافریدالدین . [ ف َ دُدْ دی ] (اِخ ) جاجرمی . دُرّه ٔ فرید اقبال بود و صدف گوهر کمال . در بخاراتحصیل کرد و مرا (محمد عوفی ) در خدمت او مباسطتی حاصل شد و از فواید
کیمختلغتنامه دهخداکیمخت . [ م ُ ] (اِ) نوعی از پوست که به دباغت خاص پیرایند. فارسی است . (از منتهی الارب ). پوست کفل و ساغری اسب و خر است که به نوعی خاص دباغت کنند، و بعضی گویند
حمائللغتنامه دهخداحمائل . [ ح َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ حمالة. (غیاث ) (آنندراج از صراح ).ج ِ حمالة، به معنی دوال شمشیر. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). دوال شمشیر و آنچه در بر آویزند.
