خنثرلغتنامه دهخداخنثر. [ خ َ / خ ُ ث َ ] (ع اِ) چیزی حقیر و فرومایه که از متاع قوم بعد رفتن آن در جایی افتاده ماند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). خَنَثِر. خِنثِر. خنُثُر.
خنسرلغتنامه دهخداخنسر. [ خ َ س َ ] (ع ص ) مردی که در محل زیانکاری باشد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). یقال : رجل خنسر. ج ، خناسرة.
خنسرلغتنامه دهخداخنسر.[ خ ِ س ِ ] (ع ص ) لئیم . || (اِ) سختی . داهیه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنصرلغتنامه دهخداخنصر. [ خ ِ ص ِ / ص َ ] (ع اِ) انگشت خرد که کالوج باشد و چلک و کابلیج نیز گویند. (ناظم الاطباء).خردک . کالوچ . کلیک . انگشت کهین . انگشت پنجم . انگشت کوچک . انگ
خنجرگویش اصفهانی تکیه ای: xanǰar طاری: xanǰar طامه ای: xanǰar طرقی: xanǰar کشه ای: xanǰar نطنزی: xanǰar