خنالغتنامه دهخداخنا. [ خ َ ] (ع اِ) آفات . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ): خنا الدهر؛ آفات زمانه .
خنالغتنامه دهخداخنا. [ خ َ ] (اِ) حنا، پارسی حناست که بر موی و دست و پای مالند. از فرهنگ مخزن الادویه نقل شد. (انجمن آرای ناصری ). ظاهراً مصحف حناست .
خنعلغتنامه دهخداخنع. [ خ َ ] (ع اِمص ) سخن گویی با زنان و نرمی با آنها. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خن ءلغتنامه دهخداخن ء. [ خ َ ] (ع مص ) بریدن تنه ٔ خرمابن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خناء الجذع خنئاً.
خنعلغتنامه دهخداخنع.[ خ ُ ن ُ ] (ع ص ) فروتن : قوم خنع؛ قوم نرم گردن و فروتن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنعلغتنامه دهخداخنع. [ خ َ ] (ع مص ) فجور کردن و متهم گردیدن . || نرمی کردن مرد با زنان و معاشرت کردن با آنان به مغازله و ملاعبه . منه :خنع الرجل النساء. || ذلیل و خاضع گردیدن
خنعلغتنامه دهخداخنع. [ خ ُ ن ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خانع و خنوع . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنازیر (غدة زیر گلو)گویش اصفهانی تکیه ای: honnâq طاری: --------- طامه ای: xonnâq طرقی: xanâzir کشه ای: ------- نطنزی: honnâq
خنأبةلغتنامه دهخداخنأبة. [ خ ِن ْ ن َ ءَ ب َ ] (ع اِ) سوی کلان بینی و سوی بینی از جانب بالای آن . خِنّابَة. رجوع به خِنّابَة شود. || کبر. نخوت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس )