خطلاءلغتنامه دهخداخطلاء. [ خ َ] (ع ص ) مؤنث اخطل . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ). ج ، خُطُل . || گوسفند پهن گوش . || گوش سست . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب )
درازپستانلغتنامه دهخدادرازپستان . [ دِ پ ِ ] (ص مرکب ) اَوطب . که پستان طویل دارد: خَطلاء؛زن درشت اندام درازپستان . طُرطُبَّة؛ درازپستان از ماده بز و جز آن . هَضلاء؛ زن درازپستان . (
پهن گوشلغتنامه دهخداپهن گوش . [ پ َ ] (ص مرکب ) که گوش پهن دارد. ارفش . (تاج المصادر): خطلاء؛ گوسپند پهن گوش . (منتهی الارب ).
درازگوشلغتنامه دهخدادرازگوش . [ دِ ] (ص مرکب ) آن که گوش دراز دارد. (یادداشت مرحوم دهخدا). طویل الاذن . طویل الاَّذان . أخطل . خَطلاء. || (اِ مرکب ) خر. حمار. خراولاغ . الاغ . چار
درشت انداملغتنامه دهخدادرشت اندام . [ دُ رُ اَ ] (ص مرکب ) که اندامی درشت دارد. که اندام او کلان باشد. درشت بدن . درشت هیکل . جافی . حِضَجْم . خَطلاء. عَشز. عِظْیَر. عُکْبُرة. عِلْکِد
