خطبلغتنامه دهخداخطب . [ خ َ طَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سراجو بخش مرکزی شهرستان مراغه . واقع در نه هزاروپانصدگزی خاور مراغه به قره آغاج . این ده در کوهستان قرار دارد با آب و
خطبلغتنامه دهخداخطب . [ خ َ طَ ] (ع مص ) تیره مایل بسرخی و زردی و یا مایل بسبزی گردیدن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خطبلغتنامه دهخداخطب . [ خ َ ] (ع اِ) حال . شان . کار خواه خرد باشد یا بزرگ . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). ج ، خُطوب . قال فما خطبک یا سامری . (قرآن 95/20)
خطبلغتنامه دهخداخطب . [ خ َ ] (ع مص ) مصدر دیگر خِطبَه . خِطِیبی ̍؛ خواستگاری کردن زن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خطبلغتنامه دهخداخطب . [ خ َ طَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان اوچ تپه ٔ بخش ترکمان شهرستان میانه . واقع در هشت هزارگزی شمال باختری میانه و چهارهزارگزی شوسه ٔ میانه به تبریز. آب آن
خطبةدیکشنری عربی به فارسیرجز خواني , باصداي بلند نطق کردن , نصيحت , موعظه , وعظ , خطبه , خطابه , اندرز , گفتار , وابسته بموعظه , موعظه کردن
خطبه ٔ ابتدائیهلغتنامه دهخداخطبه ٔ ابتدائیه . [ خ ُ ب َ / ب ِ ی ِ اِ ت ِ ئی ی َ / ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خطبه ای که در آغاز تألیف آورند. (از کشاف اصطلاحات الفنون ).
خطبه ٔ الحاقیهلغتنامه دهخداخطبه ٔ الحاقیه . [خ ُ ب َ / ب ِ ی ِ اِ قی ی َ / ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خطبه ای که پس از نگاشتن تألیف به آخر آن آورند بنام خطبه ٔ الحاقیه است . (از کشاف
خطبه ٔ عیدیلغتنامه دهخداخطبه ٔ عیدی . [ خ ُ ب َ / ب ِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خطبه ای که در روز عید خوانند. (آنندراج ) : کرد آفتاب خطبه ٔ عیدی بنام اوزآن از عمود صبح نهادندمنبرش
خَطْبُکُمَافرهنگ واژگان قرآنحرف حساب شما دو نفر(خطب:امر عظيمی که در باره آن تخاطب و گفتگو زياد ميشود )
خطباءلغتنامه دهخداخطباء. [ خ َ ] (ع ص ) مؤنث اَخطَب در همه ٔ معانی . (منتهی الارب ) (ازتاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : ید خطباء؛ دست که سیاهی خضاب آن رفته باشد. (منتهی الار
