خصاملغتنامه دهخداخصام . [ خ ِ ] (ع اِ) ج ِ خَصم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). رجوع به خصم شود.
خصاملغتنامه دهخداخصام . [ خ ِ ] (ع مص ) مصدر دیگر برای مخاصمه است . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). با کسی خصومت کردن . (زوزنی ). با کسی داوری کردن . (تاج المصادر بیهقی ). داوری ، جدال . مجادله . (یادداشت بخط مؤلف ) : او من ینشوء فی الحلیة و هو فی ا
خشاملغتنامه دهخداخشام . [ خ ُ ] (ع اِ) شیر بیشه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خشاملغتنامه دهخداخشام . [ خ ُ ] (ع ص ) آنکه بینی وی کلان و ستبر باشد . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || کوه بلند که بینی آن ستبر باشد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خشاملغتنامه دهخداخشام . [ خ ُ ] (ع مص ) افتادن غضروفها که میان دماغ و بینی کسی است . خشم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). رجوع به خشم شود.
خشاملغتنامه دهخداخشام . [ خ ُش ْ شا ] (ع ص ) مرد کلان بینی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خصومةلغتنامه دهخداخصومة. [ خ ُ م َ ] (ع مص ) مخاصمه . (منتهی الارب ). مصدر دیگریست برای خصام و مخاصمه . رجوع به «خصام » و «مخاصمه » در این لغت نامه شود.
حقاقلغتنامه دهخداحقاق . [ ح ِ ] (ع اِ) ج ِ حقة. || حقاق العرفط؛ نهال های درخت عرفط. (منتهی الارب ). || خصام . || نزق الحقاق ؛خصومت کننده در چیزهای ادنی و ریزه . (منتهی الارب ).
مربطلغتنامه دهخدامربط. [ م ِ ب َ ] (ع اِ) آنچه ستور رابه وی بندند. (از آنندراج ) (از متن اللغة) (از منتهی الارب ). رسن . (مهذب الاسماء). ریسمان یا زنجیری که ستور را بدان بندند. || زنجیر؛ چند مربط فیل ، چند زنجیر فیل . (یادداشت مؤلف ). از زنجیر مراد حیوان است معادل رأس ، برای اسب و استر و غی
دشمنی کردنلغتنامه دهخدادشمنی کردن . [ دُ م َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) عداوت وخصومت کردن . مکروه داشتن . نفرت نمودن . (ناظم الاطباء). اختصام . امتئار. تبغض . تشارس . تنازع . جهار. خصام .شنان . کشح . کفاح . مجاساة. مجاهرة. محال . معاداة. مضاداة. مکاشحة. مماحلة. (از منتهی الارب ) :
اخصاملغتنامه دهخدااخصام . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ خُصم ، بمعنی گوشه ٔ اندرونی دنباله ٔ مشک که در مقابل دهانه باشدو جانب و ناحیه و گوشه یعنی دسته . || اخصام العین ؛ آنچه بر آن استوار است کرانه های پلک چشم .
الدالخصاملغتنامه دهخداالدالخصام . [ اَ ل َدْ دُل ْ خ ِ ] (ع اِ مرکب ) مأخوذ از قرآن کریم آیه ٔ «هو الدالخصام » (قرآن 204/2)؛ بمعنی مرد سخت خصومت و ستیزه کار. رجوع به اَلَدّ شود : با دشمنان خویش الدالخصام باش مندیش هیچ از آنکه الدال
الدالخصامفرهنگ فارسی عمیدجنگجوترین دشمنان. Δ برگرفته از قرآن کریم: «... وَ هُوَ اَلَدُّالخِصامِ» (بقره: ۲۰۴).
