خشک دهانلغتنامه دهخداخشک دهان . [ خ ُ دَ ] (ص مرکب ) کنایه از صایم و روزه دار. (از برهان قاطع). || پارسا. پرهیزگار. (ناظم الاطباء). || تشنه . عطشان .
خاک دانفرهنگ انتشارات معین(اِمر.) 1 - محل ریختن خاک و خاکروبه ، مزبله . 2 - کنایه از: دنیا، جهان عالم .
خشکدانهلغتنامه دهخداخشکدانه . [ خ ُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شوران . (منتهی الارب ). رجوع به شوران شود.
خشکفرهنگ انتشارات معین(خُ) [ په . ] (ص .) 1 - بدون رطوبت و نم . 2 - پژمرده . 3 - متعصب ، بدون انعطاف و نرمی . 4 - خالی از سبزه و گیاه . 5 - آن چه که درونش آب نباشد، بی آب . 6 - بدون
دماندنلغتنامه دهخدادماندن . [ دَ دَ ] (مص ) مصدر متعدی از دمیدن . دمانیدن . || رویاندن . رویانیدن : فتح باب عنایتش به کرم بدمانده ز شوره مهرگیاه . ابوالفرج رونی .اکنون نشانش آنکه
تشنهلغتنامه دهخداتشنه . [ ت ِ ن َ / ن ِ ] (اِ) ترجمه ٔ عطشان . (آنندراج ). کسی که میل و خواهش نوشیدن آب را دارد و عطشان . (ناظم الاطباء) ... پهلوی تیشنک از تیشن از تریشن ، اوستا
خشک کاملغتنامه دهخداخشک کام . [ خ ُ ] (ص مرکب ) آب دهان خشک شده ، کنایه از تشنه . (یادداشت بخط مؤلف ).
خشکفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. [مقابلِ خیس] فاقد رطوبت: دستمال خشک.۲. بی‌آب: رود خشک.۳. فاقد تازگی: سبزی خشک.۴. فاقد ترشح طبیعی: دهان خشک، سرفهٴ خشک.۵. فاقد نرمی: فنر خشک، بدن خشک.۶. [مجاز