خشفلغتنامه دهخداخشف . [ خ َ ] (ع اِ) آواز. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ). || جنبش . || حس خفی . || خواری . || پشم به کار نیامدنی . || مگس س
خشفلغتنامه دهخداخشف . [ خ َ ] (ع مص ) جنبیدن انسان . (منتهی الارب ). منه : خشف الانسان خشفاً؛ جنبید انسان و دریافت . (منتهی الارب ). || آواز برآمدن از برف که بروی وی راه روند.
خشفلغتنامه دهخداخشف . [ خ َ ش َ ] (ع اِ) آواز. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) : چگونه بخایم در ایشان رطب که در حقشان نیست الا خشف . مسعودسعد.|| حس خفی . (منته
خشفلغتنامه دهخداخشف . [ خ َ ش َ ] (ع مص ) از گری و خارش مانند پیران رفتن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خشفلغتنامه دهخداخشف . [ خ ِ ] (اِخ ) ابن مالک طائی از راویان حدیث بود و از ابن مسعود حدیث کرد. (منتهی الارب ).
شدنلغتنامه دهخداشدن . [ ش ُ دَ ] (مص ) گذشتن . مضی . سپری شدن . مصدر دیگرغیرمستعمل آن شوش . (از یادداشت مؤلف ) : شد آن تخت شاهی و آن دستگاه زمانه ربودش چو بیجاده کاه . فردوسی
خشفلغتنامه دهخداخشف . [ خ َ ] (ع اِ) آواز. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ). || جنبش . || حس خفی . || خواری . || پشم به کار نیامدنی . || مگس س
خشفلغتنامه دهخداخشف . [ خ َ ] (ع مص ) جنبیدن انسان . (منتهی الارب ). منه : خشف الانسان خشفاً؛ جنبید انسان و دریافت . (منتهی الارب ). || آواز برآمدن از برف که بروی وی راه روند.
خشفلغتنامه دهخداخشف . [ خ َ ش َ ] (ع اِ) آواز. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) : چگونه بخایم در ایشان رطب که در حقشان نیست الا خشف . مسعودسعد.|| حس خفی . (منته
خشفلغتنامه دهخداخشف . [ خ َ ش َ ] (ع مص ) از گری و خارش مانند پیران رفتن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
