خشابلغتنامه دهخداخشاب . [ خ ِ ] (اِخ ) نام چندین بطن از تمیم . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ).
خشابلغتنامه دهخداخشاب . [ خ َ ] (معرب ، ص ) زمینی که به اندک باران آب بر آن روان گردد. این لغت مأخوذ از خوش آب فارسی است . (ناظم الاطباء).
خشابلغتنامه دهخداخشاب . [ خ َش شا ] (اِخ ) ابومحمد نحوی . یکی از بزرگان نحوزبان عرب است . خشاب را در نحو نظرات خاص است و اغلب آراء او بنزد صاحب ارز می باشد.
خشابهلغتنامه دهخداخشابه . [ خ ُ ب َ ] (اِخ ) نام یکی از رستاقهای فراهان است . رجوع به تاریخ قم ص 119 شود.
خشابیلغتنامه دهخداخشابی . [ خ َش ْ شا ] (اِخ ) حجاج بن محمد خشابی رازی از اهل حدیث بود و به این نسبت معروف است . (از انساب سمعانی ).
ام خشابلغتنامه دهخداام خشاب . [ اُم ْ م ِ خ َش ْ شا ] (ع اِ مرکب ) سختی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). داهیه . (المرصع) (اقرب الموارد).
لؤلؤ خشابلغتنامه دهخدالؤلؤ خشاب . [ ل ُءْ ل ُ ءِ خ ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به لؤلؤ خوشاب شود : لب شیرینش چون تبسم کردشور در لؤلؤ خشاب انداخت .عطار.
خشابهلغتنامه دهخداخشابه . [ خ ُ ب َ ] (اِخ ) نام یکی از رستاقهای فراهان است . رجوع به تاریخ قم ص 119 شود.
خشابیلغتنامه دهخداخشابی . [ خ َش ْ شا ] (اِخ ) حجاج بن محمد خشابی رازی از اهل حدیث بود و به این نسبت معروف است . (از انساب سمعانی ).
ام خشابلغتنامه دهخداام خشاب . [ اُم ْ م ِ خ َش ْ شا ] (ع اِ مرکب ) سختی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). داهیه . (المرصع) (اقرب الموارد).
لؤلؤ خشابلغتنامه دهخدالؤلؤ خشاب . [ ل ُءْ ل ُ ءِ خ ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به لؤلؤ خوشاب شود : لب شیرینش چون تبسم کردشور در لؤلؤ خشاب انداخت .عطار.
ابن خشابلغتنامه دهخداابن خشاب .[ اِ ن ُ خ َش ْ شا ] (اِخ ) ابومحمد عبداﷲبن احمد بغدادی . وفات 567 هَ .ق . ادیب و نحوی معروف . او در منطق و فلسفه و حساب و هندسه نیز استاد بود و خط نی