خسپیدنلغتنامه دهخداخسپیدن . [ خ َ دَ ] (مص ) لگد زدن . پایمال کردن . پاسپر نمودن . (از ناظم الاطباء).
خسپیدنلغتنامه دهخداخسپیدن . [ خ ُ دَ ] (مص ) خوابیدن . خفتن . خسبیدن . (از ناظم الاطباء). خفتیدن : چو شاه جهاندار بشنید رازبر آن گوشه ٔ تخت خسپید باز.دقیقی .
غنچه خسپیدنلغتنامه دهخداغنچه خسپیدن . [ غ ُ چ َ / چ ِ خ ُ دَ] (مص مرکب ) بمجاز خفتن کسی در حالی که دست و پای خود را جمع کرده باشد و این در وقت تأمل و تفکر باشد. (از بهار عجم ) (آنندرا
غنچه خسپیدنلغتنامه دهخداغنچه خسپیدن . [ غ ُ چ َ / چ ِ خ ُ دَ] (مص مرکب ) بمجاز خفتن کسی در حالی که دست و پای خود را جمع کرده باشد و این در وقت تأمل و تفکر باشد. (از بهار عجم ) (آنندرا
خسبیدنلغتنامه دهخداخسبیدن . [ خ ُ دَ ] (مص ) غنودن . خسپیدن : از این پس تو ایمن مخسب از بدی که پاداش پیش آیدت ایزدی . فردوسی .شب تیره بلبل نخسبد همی گل از باد و باران بچسبد همی .
غنچه خوابیدنلغتنامه دهخداغنچه خوابیدن . [ غ ُ چ َ / چ ِ خوا / خا دَ ] (مص مرکب ) بمعنی غنچه خسپیدن . (آنندراج ). رجوع به غنچه خسپیدن شود : راحت دنیا حجاب دیده ٔ بیدار نیست بر بساط گل چو
غنچه نشستنلغتنامه دهخداغنچه نشستن . [ غ ُ چ َ / چ ِ ن ِ ش َ ت َ ] (مص مرکب ) غنچه خسپیدن . نشستن در حال فراهم کردن دست و پای خود، و این هنگام تأمل و تفکر باشد : فصل گل میگذرد بی قدح
