خسولغتنامه دهخداخسو. [ خ َ / خ ُ ] (اِ) مادرزن . (صحاح الفرس ). خسر. (یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به خُسُر شود. || پدرزن . (از ناظم الاطباء).
خسولغتنامه دهخداخسو. [خ ُ ] (اِخ ) نام ناحیتی است جنوبی شهر داراب که ده بزرگ آن را نیز خسو گویند و پنج فرسنگ از شهر داراب دور است . (فارسنامه ٔ ابن بلخی ). رجوع به خسویه شود.
خثولغتنامه دهخداخثو. [ خ َث ْوْ ] (ع اِ) اسفل شکم که فروهشته باشد. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
خسویلغتنامه دهخداخسوی . [ خ َ ] (اِخ ) از رودهای فارس است آبش شیرین و گوارا است : آب رودخانه رودبال یا رودبار داراب و آب رود شاهیجان داراب و آب فسارود داراب و آب رود هشی داراب د
خسوءلغتنامه دهخداخسوء. [ خ ُ س ُ ] (ع مص )راندن سگ . || دور شدن سگ و رفتن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ). || دور شدن . (ترجمه ٔ علامه ٔ